ارزیابی درونی در گروه مدیریت و برنامه ریزی آموزشی دانشگاه علامه طباطبایی

زمینه: بهبود کیفیت فعالیت‏های نظام‏های آموزش عالی به منظور پاسخگویی به چالش‏های پیش رو همواره از سیاست‏های اصلی دست اندرکاران نظام‏های آموزش بوده است. هدف: پژوهش حاضر با هدف توسعه و بهبود کیفیت گروه مدیریت و برنامه‏ریزی آموزشی دانشگاه علامه  طباطبایی از طریق ارزیابی درونی صورت گرفته است. روش:به این منظور پس از تصریح اهداف گروه درسه سطح آموزشی، پرورشی و عرضه خدمات تخصصی و با توسل به تجربیات ملی و بین‏المللی، الگوی عناصر سازمانی و نظرات کمیته ارزیابی درونی گروه مورد مطالعه، تعداد هفت عامل تعیین و مورد ارزیابی قرار گرفت. این عامل‏ها عبارتند از: 1- هدف‏ها، مدیریت و سازماندهی؛ 2- هیأت علمی؛ 3- دانشجویان؛ 4- دوره‏های آموزشی و برنامه‏های درسی و غیردرسی؛ 5- فرایند یاددهی و یادگیری؛ 6- دانش آموختگان؛ 7- امکانات و تجهیزات آموزشی و پژوهشی. به منظور ارزیابی عوامل فوق 47 ملاک و 182 نشانگر در نظر گرفته شد. هر کدام از این نشانگرها با اندازه گیری یک یا چند متغیر همراه بود. ابزارهای مورد استفاده برای جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه، مصاحبه، چک لیست و سند کاوی داده‏های لازم بود. با بررسی پیشینه گروه و به‏خصوص تحولات آن در پنج سال گذشته و رجوع به قوانین و مقررات دانشگاهی و در نظر گرفتن انتظارات آزمودنی‏ها برای هر نشانگر الزاماتی جهت قضاوت تهیه و تدوین گردید. براین اساس تلاش شد وضعیت موجود گروه با توجه به الزامات تعیین شده که مشخص کننده وضعیت مورد انتظار گروه بود، مقایسه لازم به عمل آید و سطح مطلوبیت هر نشانگر مشخص شود. یافته‏ها: براساس میانگین امتیازهای داده شده به سطوح مطلوبیت (مطلوب:3؛ نسبتاً مطلوب: 2؛ نامطلوب: 1) و تطبیق آن با طیف‏های قضاوت نتایج ارزیابی به شرح ذیل بدست آمد: عامل هدف‏ها، مدیریت و سازماندهی نسبتاً مطلوب، هیأت علمی مطلوب، دانشجویان نسبتاً مطلوب، دوره‏های آموزشی و برنامه‏های درسی و غیردرسی نسبتاً مطلوب، فرایند یاددهی- یادگیری نسبتاً مطلوب، دانش‏آموختگان نسبتاً مطلوب و در نهایت، امکانات و تجهیزات آموزشی و پژوهشی نسبتاً مطلوب بود. در مجموع به رغم اینکه وضعیت موجود گروه در سطح نسبتاً مطلوب قرار داشت؛ لکن در مورد برخی نشانگرها نارسایی‏ها و کاستی‏هایی وجود داشت که برای رفع آنها و بهبود در کیفیت گروه پیشنهادهایی ارائه شد.